جوان روشندل مصری از طریق رادیو، قرآن را حفظ کرد
تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۲۱۴۶۷
به گزارش حوزه بینالملل خبرگزاری تقریب، «عبدالله مصطفی»، قاری 22 ساله و نابینای مصری است که به قرائتهای دهگانه تسلط دارد و اکنون یکی از مشهورترین قاریان مصر و همچنین مربی توسعه انسانی است.
وی که دانشجوی سال چهارم دانشکده دعوت اسلامی الازهر و گوینده چند شبکه رادیویی نیز هست، تصریح میکند: در ابتدا تصور میکردم نابینایی مانعی برای رسیدن به اهداف من در زندگی خواهد شد اما این تصورات را از خود دور و با تلاش بسیار کلامالله مجید را حفظ کردم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عبدالله که از اهالی بنی سویف است حفظ قرآن را در سن ۷ سالگی زیر نظر شیخ عبدالله نادی آغاز و در ۱۴ سالگی قرآن را به طور کامل حفظ کرد و سرانجام به یادگیری قرائتها، الحان و نغمات پرداخت.
او درباره شیوه حفظ قرآن نیز میگوید: ابتدا با گوش دادن به صوت قاریان قرآن در رادیو، حفظ آیات را آغاز کردم و سپس با تلفن همراه ادامه دادم، ابتدا یک آیه را حفظ و سپس چند بار تکرار میکردم و بعد به سراغ آیات بعدی میرفتم.
عبدالله در ادامه تصریح کرد: با وجود مشکلات فراوانی که داشتم، خانوادهام بهویژه پدر، مادر و برادرم من را در این راه یاری و با تلاش بسیار امکانات مورد نیاز من را فراهم کردند.
چالشهای پیش روی قاری روشندل
این قاری نابینای مصری یکی از بزرگترین چالشهای پیش روی خود را وجود نگاه نامناسب و غیر واقعی نسبت به تواناییهای افراد نابینا در جامعه میداند.
به گفته وی در بسیاری از مصاحبهها بدون هیچگونه امتحانی تنها به دلیل نابینا بودن رد شده است و افراد زیادی بودهاند که او را ناامید و عزم وی را سست کردهاند.
عبدالله مصطفی در پیامی خطاب به جامعه و مسئولان مصری تصریح گفت: نابینایان و افراد دارای نیازهای خاص تنها در زمینه حفظ و قرائت قرآن دارای استعداد نیستند بلکه آنها از توانمندیهای بسیاری برخوردارند و باید زمینه شکوفایی این استعدادها بهویژه در مناطق روستایی فراهم شود، چرا که این مناطق سرشار از استعدادهای کشف نشده است.
این قاری نابینای مصری که در کنار حفظ قرآن کریم، به عنوان مربی توسعه انسانی و گوینده یک شبکه رادیویی نیز فعالیت دارد، از جوانان و بهویژه افراد معلول خواست در راه رسیدن به اهداف خود تلاش کرده و هرگز ناامید نشوند.
منبع: تقریب
کلیدواژه: حافظ قرآن جوان نابینا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۲۱۴۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم میشود؟
هنگامی که سن افزایش مییابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش مییابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر میشود؟ مطالعهای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری میشود، به این سوال قدیمی پاسخ میدهد.
این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
به نقل از اساف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی میگوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچهای به روی پیری و پارکینسون میگشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابیها، محققان کشف کردند که به نظر میرسد افراد مسنتر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر میدهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچهسازی دریافت کرده است، میگوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت میکنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان میدهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام میدهند. مورد دوم پیشنهاد میکند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید میکنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار میرود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکاننما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق میشدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت میکردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روشهای مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوانتر دستهای خود را سریعتر به سمت پاداش حرکت میدهند، در حالی که بزرگسالان مسنتر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود میبخشند.
هنگامی که محققان وزنهای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح میدهد: به نظر میرسد که مغز میتواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف میکند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم میکند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت میکنید، واکنش سریعتر به گزینهای ارزانتر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافتهها نشان میدهند که به نظر میرسد هزینههای تلاش برای رسیدن، عامل تعیینکننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمیتواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمانهایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد میگوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان میدهد که هزینههای تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسنتر را کُند میکند.
این تحقیق به طور بالقوه میتواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماریها از جمله بیماری پارکینسون، اماس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه میدهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالشهای ناشی از افزایش سن نزدیکتر میکند.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک